رابطه جنسی در دوران پریود از نگاه پزشکی و علمی ممنوعیتی ندارد و برای بسیاری از زوج‌ها کاملاً طبیعی است،مهم‌تر از هر چیز، آگاهی، رضایت دوطرفه و رعایت بهداشت است. در واقع برای بعضی زنان، به‌دلیل تغییرات هورمونی، میل جنسی در این دوره بیشتر می‌شود و حتی ارگاسم می‌تواند با افزایش اندورفین و بهبود جریان خون، دردهای پریودی را کاهش دهد و حال عمومی را بهتر کند. به همین دلیل، نزدیکی در این دوره برای برخی تجربه‌ای آرام‌کننده و نزدیک‌کننده است.
با این حال باید دانست که احتمال برخی عفونت‌ها، به‌ویژه عفونت‌های مقاربتی، به دلیل بازتر بودن دهانه رحم کمی بیشتر می‌شود و استفاده از کاندوم می‌تواند خطر را کاهش دهد. بارداری نیز هرچند در این دوره کم‌احتمال است اما صفر نیست،خصوصا در زنانی که چرخه‌های کوتاه‌تری دارند،پس اگر بارداری ناخواسته مطرح است، پیشگیری همچنان ضرورت دارد. رعایت بهداشت، شست‌وشوی مناسب، انتخاب حالت‌ها یا روش‌هایی که راحت‌تر و کم‌خون‌تر است، و پرهیز از رابطه در صورت درد غیرطبیعی، بوی نامعمول یا نشانه‌های عفونت از نکات مهمی است که بهتر است در نظر گرفته شود.
رابطه جنسی در پریود لزوما به معنای دخول نیست؛ بسیاری از زوج‌ها در این دوره شکل‌های دیگر صمیمیت را ترجیح می‌دهند، مثل تحریک کلیتوریس، ماساژ جنسی، نزدیکی غیر‌داخلی یا حتی رابطه دهانی با محافظ مناسب. آنچه اهمیت دارد این است که هر دو نفر احساس امنیت، احترام و راحتی داشته باشند. بعضی افراد با رابطه در دوران پریود کاملاً راحت‌اند و بعضی نه؛ هیچ‌کدام نشانه مشکل یا اختلال نیست. مهم این است که تصمیم بر اساس مرزها، سلیقه‌ها و رضایت مشترک گرفته شود.
در نهایت، رابطه جنسی در دوران پریود نه ممنوع است و نه خطرناک، اگر آگاهانه، سالم و با خواست و رضایت دوطرفه اتفاق بیفتد. هر زوجی می‌تواند بر اساس بدن، باورها و ترجیح‌های خود انتخاب کند که چه چیزی برای رابطه‌شان درست‌تر و دل‌پذیرتر است.
با این حال بخش بزرگی از منع یا حس مقاومت نسبت به رابطه جنسی در دوران پریود از دل واقعیت‌های پزشکی برنمی‌آید، بلکه ریشه در ساختارهای فرهنگی و تربیتی جامعه ما دارد.
سال‌ها زنان آموخته‌اند درباره بدن خود، چرخه قاعدگی و تجربه‌های جنسی‌شان سکوت کنند؛ قاعدگی در بسیاری از خانواده‌ها نه به‌عنوان یک فرآیند زیستی سالم، بلکه به‌عنوان موضوعی شرم‌آلود و «پنهان‌کردنی» معرفی شده است. همین نگاه باعث شده خونریزی ماهانه به‌جای آنکه نشانه سلامت باروری تلقی شود، با تصورات ناپاکی، ممنوعیت یا ضعف آمیخته گردد. در چنین بستری طبیعی است که رابطه جنسی در دوران پریود نیز به شکل ناخودآگاه در ذهن جمعی با قضاوت یا پرهیز همراه شود،نه به دلیل خطر واقعی، بلکه به علت لایه‌های تاریخی از سکوت، تابو و آموزش‌های ناتمام درباره بدن زن. بخش مهمی از کار ما امروز این است که این باورها را دوباره ببینیم، بررسی کنیم و به خود یادآوری کنیم که بسیاری از این ممنوعیت‌ها از فرهنگ آمده‌اند، نه از علم. و هر زوجی حق دارد بر اساس آگاهی، احترام متقابل و تجربه بدن خود، بدون بار شرم یا ترس اجتماعی، انتخاب کند.
دکتر نگار زحمتی | سکستراپیست